«Η μητέρα μου είναι γλυκιά και τρυφερή και μ αγαπάει. Θα θελε να χε σταματήσει ο χρόνος εκείνη τη στιγμή που μ' έχει αντίκρυ της και με κοιτάζει. Γνωρίζω εκείνη τη στιγμή καλά, μα δεν μπορώ ούτε μπορεί να τηνε σταματήσει. Κι έτσι θα μείνει πάντα στη μνήμη μας, ευγενική και τρυφερή να καρτεράει μια δυο στιγμές που πέρασαν, μια δυο στιγμές που έζησα μοναδικά για εκείνη».
Μάνος Χατζιδάκις....
Προσωπογραφία της μητέρας μου
Προσωπογραφία της μητέρας μου
Ένα παλικάρι ήτανε μια φορά,
που αγάπαγε με πάθος μια όμορφη κυρά.
Μια μέρα, όπως έπαιρνε τα λάγνα της φιλιά,
«ζήτα μου οτιδήποτε», της λέει τρυφερά.
«Αν μ' αγαπάς», του είπε, με νάζι και καημό,
«την καρδιά της μάνας σου εγώ επιθυμώ».
Έτσι λοιπόν ξεκίνησε, να πάει στο πατρικό του,
ποτέ του αυτός δεν πάτησε τον όρκο το δικό του.
«Δώσε μου, μάνα, την καρδιά, στα πόδια της ν' αφήσω».
«Αν είναι γιε μου για καλό, εγώ στηνε χαρίζω».
Κι έτσι της πήρε την καρδιά και χάθηκε στο δρόμο,
μα σε μια πέτρα σκόνταψε και δάκρυσε απ' τον πόνο.
«Χτύπησες μήπως γιόκα μου, ψηλό μου κυπαρίσσι;»
γυμνή η καρδιά τού μίλησε, προτού να ξεψυχήσει.
Με ματωμένα χέρια φτάνει στο σπιτικό της,
«να η καρδιά που γύρευες» και την αφήνει εμπρός της.
Μα αυτή καν δεν τον κοίταξε κι άρχισε να γελάει,
«μήπως θα 'ταν καλύτερο να μου τη φέρεις Μάη...».
Στίχοι: Alice Tori
Μουσική: Γιάννης Νικολάου
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός
ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Η ΓΕΝΙΚΗ
Η γενική πτώση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως:
- δεύτερο αντικείμενο και είναι συνήθως το έμμεσο(και συμπληρώνει το νόημα του ρήματος) ή
- συμπληρώνει το νόημα του ουσιαστικού και δηλώνει:
- σε ποιον ανήκει κάτι: τα γόνατα του Γιώργου
- τον τόπο: Η ναυμαχία του Γέροντα
- το χρόνο: Θα γυρίσουμε του χρόνου
- μια ιδιότητα, ένα χαρακτηριστικό: μαστίχα Χίου
- την αιτία: ένοχος κλοπής
- το περιεχόμενο: τελάρα ντομάτας
- τη μέτρηση χώρου ή χρόνου: πορεία μιας ώρας
- το σκοπό: έφτιαξε το στεφάνι της Πρωτομαγιάς
- ένα σύνολο που διαιρείται: τα παιδιά της παρέλασης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου