Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011
Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011
Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011
ΗΡΘΑΝ
Στις 6 Απριλίου του 1941, οι Γερμανοί εισβάλλουν στην ΕΛΛΑΔΑ. Οι Έλληνες αγωνίζονται να μη χάσουν την ελπίδα τους.
Λίγες ημέρες αργότερα, δύο 19χρονοι φοιτητές αποφασίζουν το παράλογο: να κατεβάσουν το σύμβολο του ναζισμού από το πανάρχαιο μνημείο του ελληνικού κάλλους και πολιτισμού. Πρόκειται για το φοιτητή της Ανωτάτης Εμπορικής, ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟ και το φοιτητή της Νομικής, ΛΑΚΗ ΣΑΝΤΑ.
Σκοπός αυτού του τολμήματος ήταν να μηνύσουν σε όλους ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει παραδοθεί ακόμα, συνεχίζει να αντιστέκεται εναντίον του ξένου κατακτητή.
Το εγχείρημά τους στέφθηκε με επιτυχία τη νύχτα της 30ης προς 31η Μαΐου 1941.
Αυτό το μεμονωμένο ηρωικό κατόρθωμα αναπτέρωσε το ηθικό όλων των Ελλήνων αλλά και των Ευρωπαίων, που υπέφεραν κάτω από το γερμανικό ζυγό.
σβάστικα η : αγκυλωτός σταυρός, κυρίως ως σύμβολο των εθνικοσοσιαλιστών (ναζί) της Γερμανίας κατά το β' παγκόσμιο πόλεμο και με επέκταση η σημαία της ναζιστικής Γερμανίας.
Ήταν τότε που άρχιζε η πιο δύσκολη περίοδος για την Ελλάδα και για τους Έλληνες, η Κατοχή...
Ένα από τα δεινά του Β΄Παγκοσμίου πολέμου ήταν ο λιμός, δηλαδή μεγάλη πείνα από έλλειψη τροφής.
Η πείνα έπληξε, κυρίως το χειμώνα του 41-42, τα φτωχά και μεσαία στρώματα του πληθυσμού στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες μεγάλες πόλεις και νησιά του Αιγαίου.
Σε 260.000 ανέρχονται οι νεκροί από την πείνα κατά το διάστημα της Κατοχής κυρίως μικροί και αδύναμοι.
Παρατηρώ και σχολιάζω τις παρακάτω εικόνες
Πρόσεξε τις παρακάτω τρεις εικόνες. Παρουσιάζουν τη διατροφή της μέσης εργατικής οικογένειας στην Αθήνα το 1939, 1941-42 και 1943. Τι παρατηρείς;
Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011
Η ΜΙΚΡΗ ΕΛΛΑΔΑ ΥΨΩΝΕΙ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΗΣ
Το θεατρικό της Γωγώς Αγγελοπούλου με εικόνες
(βρες τις φράσεις μέσα στο θεατρικό και υπογράμμισέ τες)
Εφημερίδες! Εφημερίδες! Κήρυξη πολέμου!
Στο καλό παιδιά! Η Παναγιά μαζί σας!
Αέραααααα...
Άλλη μια βελονιά κι έτοιμοι!
Άντε, γυναίκες, να προλάβουμε
Ακολούθησε η κατάληψη της Κορυτσάς, της Πρεμετής, του Αργυρόκαστρου
Ακολούθησαν τα χρόνια της Κατοχής, χρόνια δύσκολα.
Άρχισε η Αντίσταση του λαού μας
12/10 1944, η πολυπόθητη λευτεριά
Άσκηση 2:
Χρονολογική σειρά των γεγονότων του '40, μέσα από πρωτοσέλιδα εφημερίδας
Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011
H ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ Π.Α ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΙΑ
Ο Γιάννης Ρίτσος (Μονεμβασιά 1 Μαΐου 1909 - Αθήνα 11 Νοεμβρίου 1990) ήταν Έλληνας ποιητής.Δημοσίευσε πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, εννέα μυθιστορήματα, τέσσερα θεατρικά έργα και μελέτες.
Πολλές μεταφράσεις, χρονογραφήματα και άλλα δημοσιεύματα συμπληρώνουν το έργο του.
Το 1925 εγκαθίσταται στην Αθήνα, όπου εργάζεται για λίγο ως δακτυλογράφος και αντιγραφέας συμβολαίων. Το επόμενο έτος προσβάλλεται από φυματίωση.
Στο σανατόριο ʺΣωτηρίαʺ όπου νοσηλεύεται (1927‐30) μυείται στον μαρξισμό από μέλη του ΚΚΕ.Το 1925 εγκαθίσταται στην Αθήνα, όπου εργάζεται για λίγο ως δακτυλογράφος και αντιγραφέας συμβολαίων. Το επόμενο έτος προσβάλλεται από φυματίωση.
1944‐53: Σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής ο ποιητής είναι καθηλωμένος στο κρεβάτι από σοβαρή υποτροπή της αρρώστιας. Συμμετέχει στο καλλιτεχνικό τμήμα του ΕΑΜ. Πολλά από τα γραπτά του, μεταξύ των οποίων και ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα, καταστράφηκαν στα Δεκεμβριανά. Στον Εμφύλιο, εξορίζεται στη Λήμνο (1948), στη Μακρόνησο (1949), στον Άι Στράτη(1950). Απελευθερώνεται 
το 1952. Από την «Τελευταία Π.Α. εκατονταετία» (1942), που γράφεται παράλληλα με τη «Δοκιμασία», αρχίζει μια καινούργια περίοδος, η οποία καλύπτει όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια. Πρόκειται σχεδόν αποκλειστικά για ποιήματα του αγώνα και της εξορίας, τα οποία, αν και διαφέρουν μορφολογικά μεταξύ τους, τα συνδέουν η θεματική συνάφεια και η νωπή ιστορική εμπειρία.
το 1952. Από την «Τελευταία Π.Α. εκατονταετία» (1942), που γράφεται παράλληλα με τη «Δοκιμασία», αρχίζει μια καινούργια περίοδος, η οποία καλύπτει όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια. Πρόκειται σχεδόν αποκλειστικά για ποιήματα του αγώνα και της εξορίας, τα οποία, αν και διαφέρουν μορφολογικά μεταξύ τους, τα συνδέουν η θεματική συνάφεια και η νωπή ιστορική εμπειρία.Ο Γιάννης Ρίτσος πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 1990, αφήνοντας πενήντα (!) ανέκδοτες συλλογές ποιημάτων. Οι συλλογές του εκδόθηκαν αμέσως μετά το θάνατό του με τον τίτλο «Αργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα» (1991)
100 χρόνια Γιάννης Ρίτσος
Το 1998, η Εταιρεία Συγγραφέων θέσπισε την Ημέρα Ποίησης, επιλέγοντας για τον εορτασμό της την 21η Μαρτίου, ημέρα της εαρινής ισημερίας-αρχή της άνοιξης. Το 2001 η UNESCO, ύστερα από εισήγηση του προέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων πρέσβη Βασίλη Βασιλικού, υιοθέτησε την «Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης» αναθέτοντας στη χώρα μας να οργανώσει τον πρώτο διεθνή εορτασμό. Την εκτέλεση της απόφασης ανέλαβε να υλοποιήσει το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου το οποίο από τότε συμμετέχει κάθε χρόνο στον εορτασμό.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης το 2009 ήταν αφιερωμένη στον ποιητή της Ρωμιοσύνης Γιάννη Ρίτσο. Το Γιάννη Ρίτσο
τίμησε και όλη η Ελλάδα με την ανακήρυξη του 2009 ως Έτος Ρίτσου από το Υπουργείο Πολιτισμού, αφού συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια από τη γέννησή του.
Η Ρωμιοσύνη, ένα από τα γνωστότερα ποιήματα του Ρίτσου, είναι ένα πολύστιχο ποίημα που αναφέρεται στην εμπειρία της τραγικής περιόδου ανάμεσα στη γερμανική κατοχή και του ελληνικού εμφυλίου πολέμου.
ΤΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΜΗΝ ΤΗΝ ΚΛΑΙΣ
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Πρώτη Εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο
Νάτη πετιέται απο ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου
Διάβασε το παρακάτω ποίημα του Γ. Ρίτσου. Ποια η ατμόσφαιρα στην πόλη και στους ανθρώπους και σε τι διαφέρει από το ποίημα του βιβλίου μας; Καταλαβαίνεις τώρα πώς αισθάνεται ο ποιητής αλλά και οι στρατιώτες που γυρίζουν από το μέτωπο;
Οκτώβρης 1940
Ανοίγουν τα παράθυρα
κι όσοι μένουν χαιρετούν αυτούς που φεύγουν
και φεύγουν όλοι.
Γέμισαν οι πόλεις τύμπανα και σημαίες.
Ορθή η αυγή σημαιοστολίζει τα όνειρά μας
κι η Ελλάδα λάμπει μες στα φώτα των ονείρων μας .
Ο ήλιος πλυμένος
με το καθάριο πρόσωπο στραμμένο στον άνθρωπο,
χαιρετάει τους δρόμους που τραβούν στη μάχη.
Αυτοκίνητα περνούν γεμάτα πλήθος.
Αποχαιρετιούνται στις πόρτες και γελάνε
ύστερα ακούγονται τ’ άρβυλα στην άσφαλτο,
το μεγάλο τραγούδι των αντρίκιων βημάτων
που μακραίνει και σβήνει στο βάθος του δρόμου,
ως το βραδινό σταθμό με τα χαμηλωμένα φώτα.
Εκεί τα τρένα περιμένουνε
σφυρίζουν για λίγο έξω από την πόλη,
ακούγονται οι αποχαιρετιστήριοι πυροβολισμοί
κι ύστερα όλα σωπαίνουν και περιμένουν.
Διαβάζουμε τα τελευταία παραρτήματα:
Νικούμε. Νικούμε.
Πάντα νικάει το δίκιο!
Μια μέρα θα νικήσει ο άνθρωπος.
Μια μέρα η λευτεριά θα νικήσει τον πόλεμο.
Μια μέρα θα νικήσουμε για πάντα.
Να θυμάσαι ότι εκείνοι οι άνθρωποι έκαναν το καθήκον τους για την πατρίδα μας και οι θυσίες τους δεν πρέπει να πάνε χαμένες.
Να θυμάσαι ακόμα ότι τελικά νικητές στη μάχη είναι όσοι μένουν άνθρωποι ακόμα και μετά τις απάνθρωπες συνθήκες ενός πολέμου. Πρέπει να αφήσουν το μίσος από την ψυχή τους και να κάνουν μια νέα αρχή.
Γι αυτό ο ποιητής λέει ότι "Μια μέρα θα νικήσει ο άνθρωπος, πάντα νικάει το δίκιο"
Αθήνα, Νοέμβριος 1940, Γιάννης Ρίτσος
Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011
Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011
O ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ
H AΛΕΠΟΥ
«Η ζωή μου είναι μονότονη. Κυνηγάω κότες, με κυνηγάνε οι άνθρωποι. Όλες οι κότες μοιάζουν κι όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν. Κάπως βαριέμαι λοιπόν. Αν όμως μ' εξημερώσεις, η ζωή μου θα λάμψει. Θα αναγνωρίζω έναν ήχο βημάτων αλλιώτικο απ' όλους τους άλλους. Τα βήματα των άλλων με κάνουν και χώνομαι στη γη. Τα δικά σου θα με καλούν έξω απ' τη γη, σαν να 'ναι μουσική.
Ύστερα δες! Να, κάτω εκεί, βλέπεις εκείνα τα σπαρμένα χωράφια; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Το στάρι δε μου χρειάζεται. Τα στάχυα στα χωράφια δε μου θυμίζουν τίποτα. Κρίμα, ε! Εσύ όμως έχεις χρυσαφένια μαλ- λιά. Έτσι, θα είναι υπέροχα όταν μ' εξημερώσεις! Το χρυσαφένιο στάρι θα μου θυμίζει εσένα. Και θ' αγαπάω τη βουή του ανέμου μες στα στάχυα».
Η αλεπού σώπασε και κοίταξε κάμποση ώρα το μικρό πρίγκιπα.
«Σε παρακαλώ... εξημέρωσέ με!» είπε.
«Θα το 'θελα πολύ» απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, «αλλά δεν έχω πολύ καιρό. Έχω ν' ανακαλύψω φίλους και να μάθω πολλά».
«Δε μαθαίνεις παρά τα πράγματα που εξημερώνεις» είπε η αλεπού. «Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίσουν τίποτα. Όλα τα παίρνουν έτοιμα από τα μαγαζιά.
Αφού όμως δεν υπάρχουν μαγαζιά που να πουλάνε φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσε με!»
«Τι πρέπει να κάνω;» είπε ο μικρός πρίγκιπας.
«Πρέπει να έχεις μεγάλη υπομονή» απάντησε η αλεπού.
«Θα κάτσεις πρώτα λίγο μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάω με την άκρη του ματιού και δε θα βγάλεις άχνα. Τα λόγια είναι που δημιουργούν τις παρεξηγήσεις. Κάθε μέρα όμως, θα μπορείς να κάθεσαι και λιγάκι πιο κοντά...»
Την άλλη μέρα ξανάρθε ο μικρός πρίγκιπας.
Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011
Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011
ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΣΠΙΤΙΑ
Παράξενα σπίτια
View more presentations from George Konstantinou
ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΚΤΙΡΙΑ
View more presentations from George Konstantinou
Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011
ΓΙΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
Την ώρα του διαλείμματος δημιουργούνται πολλά προβλήματα ανάμεσα στους μαθητές, γεγονός το οποίο επηρεάζει τόσο τη συμπεριφορά όσο και την επίδοσή τους στην τάξη.
Αφού συζητήσετε το συγκεκριμένο ζήτημα στην ομάδα σας, να γίνετε κι εσείς δημοσιογράφοι και να γράψετε το δικό σας άρθρο για τη σχολική εφημερίδα.
Μην ξεχάσετε να πείτε:
Σε ποιο μέρος συμβαίνουν όσα θα περιγράφει το άρθρο
Πότε συμβαίνουν
Τι ακριβώς συμβαίνει
Ποιοι είναι αυτοί που έχουν σχέση με τα γεγονότα
Πόσο σπουδαία είναι αυτά τα γεγονότα
Τι μέτρα εισηγείστε για να λυθεί το πρόβλημα
Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011
Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011
Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011
ΟΙ ΤΡΩΓΛΟΔΥΤΕΣ ΤΗΣ ΜΑΤΜΑΤΑ
Ζουν κάτω και μέσα στη γη σε κατοικίες με δωμάτια σκαμμένα στους βράχους καταμεσής ενός σεληνιακού τοπίου...θυμίζουν γιγάντιες μυρμηγκοφωλιές...για λόγους προστασίας από τις καιρικές συνθήκες και από τους εχθρούς. Σκηνικά λες από ταινίες φαντασίας
Είναι έτσι χτισμένα τα χωριά της Ματμάτα από τον 6ο αι. με τα 700 σπίτια των Βερβερίνων. Ασχολούνται κυρίως με γεωργία και κτηνοτροφία.
ΟΙ ΙΝΔΙΑΝΟΙ ΟΥΑΡΑΟ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΟΡΙΝΟΚΟ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)